Οι συγκοινωνιακές προκλήσεις της Αθήνας του 2004

Το τέλος του 2003 βρίσκει την Ολυμπιακή πόλη σε μία νέα συγκοινωνιακή πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται με σειρά έργων, των οποίων η λειτουργία ξεκίνησε (Αττική Οδός) ή θα ξεκινήσει τους επόμενους μήνες (ανισόπεδοι κόμβοι και οδικοί άξονες, επεκτάσεις μετρό, τραμ) ή τα επόμενα χρόνια (προαστιακός σιδηρόδρομος). Η συγκοινωνιακή πραγματικότητα της Αθήνας του 2003 χαρακτηρίζεται επίσης από την πλήρη έλλειψη σχεδίου λειτουργίας της συγκοινωνιακής υποδομής με αποτέλεσμα η συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση των πολιτών να παραμένει σε απαράδεκτα για Ευρωπαϊκή πόλη επίπεδα.

 

Η νέα συγκοινωνιακή πραγματικότητα της Αθήνας του 2004 βρίσκει την Αθήνα με περισσότερα από 2 εκατομμύρια ΙΧ αυτοκίνητα, για τα οποία δεν υπάρχει επαρκής χώρος ούτε για τη στάθμευσή τους αλλά ούτε και για την ταυτόχρονη κυκλοφορία τους κατά τις ώρες της αιχμής. Μάλιστα, την επόμενη εξαετία αναμένεται σημαντική περαιτέρω αύξηση του αριθμού των κυκλοφορούντων ΙΧ στη χώρα και στο λεκανοπέδιο. Οι κρατούντες εξακολουθούν να μην έχουν καταλάβει ότι η συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση των σύγχρονων μεγαλουπόλεων βασίζεται στα μέσα μαζικής μεταφοράς και σε ολοκληρωμένες λύσεις για τη στάθμευση (ελεγχόμενη στάθμευση, χώροι στάθμευσης εκτός οδού) και επιμένουν σε πολιτικές που θυμίζουν έντονα “πρωτο-καπιταλιστικές περιόδους”, όπου το κράτος παραδίδεται αμαχητί στα ιδιωτικά μέσα μεταφοράς και στην αλόγιστη και μαζική “μπετονοποίηση” της πόλης.

Οι συνεχείς εξαγγελίες των κρατούντων περί ποιότητας ζωής και περιβαλλοντικής πολιτικής στην Αθήνα παραμένουν χωρίς αντικείμενο στην Αθήνα του 2003, αφού η υποταγή στα ΙΧ και στην κατασκευή έργων ανεξαρτήτως της χρησιμότητάς τους οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην περαιτέρω υποβάθμιση της προσφερόμενης συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης των Αθηναίων. Παραδείγματος χάριν, την ώρα που ο Υπουργός Μεταφορών διακηρύσσει συνεχώς ότι πρέπει να ενθαρρύνεται η χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, συνηγορεί (με την υπογραφή του ΟΑΣΑ) στην κατάργηση των λεωφορειολωρίδων στον κόμβο Αμπελοκήπων για την καλύτερη εξυπηρέτηση των ΙΧ!! Ομοίως, η Υπουργός Δημοσίων Έργων διακηρύσσει συγκοινωνιακές λύσεις την ώρα που εγκαινιάζει νέους υπόγειους σταθμούς αυτοκινήτων στο κέντρο της πόλης, οι οποίοι θα προσελκύσουν περισσότερα ΙΧ στο κέντρο και θα οδηγήσουν σε επιδείνωση της κυκλοφοριακής συμφόρησης.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό, η Αθήνα του 2004 βρίσκεται μπροστά σε δύο ιστορικές συγκοινωνιακές προκλήσεις, την επιτυχημένη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση των Ολυμπιακών Αγώνων και την κατάλληλη λειτουργία των υφιστάμενων και των νέων μικρών και μεγάλων συγκοινωνιακών έργων. Η επιτυχία των Ολυμπιακών Μεταφορών μπορεί να δημιουργήσει τεράστια υστεροφημία για την Αθήνα σε ολόκληρη την υφήλιο, ενώ η σωστή λειτουργία των έργων είναι δυνατόν να οδηγήσει στη σταδιακή συγκοινωνιακή μεταμόρφωση της Αθήνας κατά την επόμενη πενταετία και την ουσιαστική αναβάθμιση της παρεχόμενης συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης.

Η πρόκληση της σωστής λειτουργίας των Ολυμπιακών Μεταφορών κατά τη διάρκεια των 17 ημερών των Αγώνων αφορά στην αξιόπιστη εξυπηρέτηση των 45.000 μελών της Ολυμπιακής Οικογένειας (αθλητές, συνοδοί, επίσημοι και δημοσιογράφοι) και των περίπου 400.000 μετακινουμένων θεατών (μέγιστη τιμή 540.000) καθημερινά. Δεδομένου ότι το σύστημα μεταφορών της Αθήνας εξυπηρετεί καθημερινά σχεδόν 8 εκ. μετακινήσεις, ενώ τον τυπικό Αύγουστο οι μετακινήσεις αυτές δεν ξεπερνούν τα 6 εκ., το εγχείρημα των Ολυμπιακών Μεταφορών είναι σαφώς πραγματοποιήσιμο μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της πόλης.

Για την επιτυχία των Ολυμπιακών Μεταφορών είναι βέβαια απαραίτητο να ενταθούν οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση των κρίσιμων σημείων των Ολυμπιακών Μεταφορών. Πρέπει δηλαδή να ολοκληρωθούν ορισμένα “κρίσιμα συγκοινωνιακά” έργα υποδομής (αναβάθμιση του ΗΣΑΠ, επέκταση μετρό έως το αεροδρόμιο, σύνδεση Λ. Κηφισού με την Παραλιακή, Λ.Βάρης-Κορωπίου, καταρχήν λειτουργία Κέντρου Διαχείρισης Κυκλοφορίας, κλπ.). Επίσης, πρέπει να διασφαλιστεί η αποτελεσματική λειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς και ιδιαίτερα των Ολυμπιακών Λεωφορειακών Γραμμών καθώς και να τιθασευτούν τα προβλήματα της γενικευμένης παράνομης στάθμευσης και να βελτιωθούν οι απαράδεκτες συνθήκες κίνησης των πεζών.

Η σωστή λειτουργία των υφιστάμενων και νέων έργωναποτελεί τη δεύτερη βασική πρόκληση της Αθήνας του 2004 αφού η αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης του συγκοινωνιακού συστήματος της πόλης μπορεί να αναστρέψει σταδιακά τα σημερινά φαινόμενα χαμηλής συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης. Για τον λόγο αυτό είναι απαραίτητη η ετοιμασία και εφαρμογή συνολικής στρατηγικής ανάπτυξης του συγκοινωνιακού συστήματος της Αθήνας που θα περιλαμβάνει:

· τον αποτελεσματικό συντονισμό των δράσεων (ενοποίηση αρμοδιοτήτων συγκοινωνιακών φορέων, παρακολούθηση των κυκλοφοριακών συνθηκών, κλπ.),
· την ουσιαστική ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς (διασφάλιση προτεραιότητας λεωφορείων, δημιουργία σταθμών μετεπιβίβασης ΙΧ στους σταθμούς του μετρό, κλπ.),
· την ανάπτυξη βιώσιμων λύσεων για τη στάθμευση (ελεγχόμενη στάθμευση, κατάλληλη επιλογή υπόγειων χώρων στάθμευσης),
· τη μεταστροφή της συγκοινωνιακής συμπεριφοράς των Αθηναίων (τερματισμός αλόγιστης χρήσης ΙΧ, κλπ.).

Το 2004 είναι δυνατόν να ξεκινήσει η συγκοινωνιακή αναγέννηση της Αθήνας, στον βαθμό που θα εγκαταλειφθούν οι σημερινές αδιέξοδες πρακτικές απρογραμμάτιστης υποστήριξης των ΙΧ και των έργων και θα δοθεί επιτέλους προτεραιότητα στην κατάλληλη συνολική διαχείριση και λειτουργία των επιμέρους στοιχείων του συγκοινωνιακού συστήματος της Αθήνας. Το δυναμικό των νέων έργων (Αττική οδός, μετρό, τραμ, κέντρο διαχείρισης της κυκλοφορίας, κλπ.) δεν πρέπει να παραμείνει ανεκμετάλλευτο, αλλά πρέπει να αξιοποιηθεί με γνώμονα την εξυπηρέτηση των πολιτών και όχι την εξυπηρέτηση των υπηρεσιών και των κατασκευαστών των έργων.

2017-11-21T07:31:46+00:00 January 4th, 2004|Categories: Uncategorized|

Leave A Comment