Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι από τη μια πλευρά λείπουν 310 εκατομμύρια και από την άλλη, πάμε για αύξηση στην τιμή του εισιτηρίου, την ίδια ώρα που δεν υπάρχουν ελεγκτές να ελέγξουν αυτούς που δεν πληρώνουν εισιτήριο. Πόσο αντιφατικά είναι μεταξύ τους και πόσο λάθος λειτουργούν τα πράγματα μερικές φορές εδώ στην Ελλάδα;
Πράγματι και όχι μόνο αυτό, αλλά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι ουσιαστικά η μόνη λύση στα αδιέξοδα που υπάρχουν στην κυκλοφορία στην Αθήνα. Θα έπρεπε να τα προσέχουμε πολύ περισσότερο από κάθε άποψη. Διότι για να λειτουργήσουν καλά, πρέπει να έχουν και καλή χρηματοδότηση. Επομένως είναι διπλό το κακό, όχι μόνο μία επιχείρηση του Δημοσίου έχει αυτές τις οικονομικές δυσκολίες, αλλά επιπλέον δεν καταφέρνει να παρέχει το συγκοινωνιακό έργο, το οποίο είναι η λύση στα θέματά μας. Προφανώς και η λύση δεν μπορεί να είναι με το να βάλουμε κι άλλους δρόμους και άλλα οχήματα. Ξέρουμε πολύ καλά ότι όσο πιο πολλούς δρόμους βάζουμε, τόσο πιο πολλά οχήματα θα έχουμε.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Σύλλογος Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων είχε κάνει ένα οδοιπορικό αρκετά χρόνια πριν και εξέταζε θέματα που αφορούσαν τα προβλήματα στην κυκλοφορία με την παρουσία διακεκριμένων ομιλητών. Ήταν πριν την κρίση, όταν η Αττική Οδός είχε υπερδιπλασιάσει τον αριθμό που προέβλεπε η μελέτη χωρητικότητας του δρόμου, τη στιγμή που ο μοναδικός οδικός άξονας ο οποίος λειτουργούσε ήταν η κάθοδος στη Συγγρού. Κανένας άλλος δρόμος δεν ήταν επαρκής και επιβεβαιώνεται ο ισχυρός ότι όσο δίνεις καινούργιες υποδομές και δημιουργείς καινούργιους δρόμους, τόσο γεμίζουν πιο γρήγορα γιατί καταλαμβάνονται από τα αυτοκίνητα. Ο κοινός παρονομαστής ήταν και είναι οι καλύτερες συγκοινωνίες, η αποτροπή της χρήσης του αυτοκινήτου καθώς και η αύξηση του κόστους χρήσης του αυτοκινήτου, ώστε να είναι αποτρεπτικός παράγοντας.
Η κλασσική αρχή είναι ότι προφανώς δεν υπάρχει λύση με το να θέλουν όλοι να κυκλοφορούν με τα οχήματα τους και μάλιστα την ίδια ώρα αιχμής το πρωί και το απόγευμα. Ανεπτυγμένη πόλη δεν είναι η πόλη όπου όλοι έχουν χρήματα για να πηγαίνουν στη δουλειά τους με το αυτοκίνητο τους, ανεπτυγμένη πολύ είναι όταν όλοι, πλούσιοι και μη, μπορούν να πηγαίνουν με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς άνετα και γρήγορα. Αυτό κακά τα ψέματα δεν το πιστεύουν ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι πολίτες. Οποιοδήποτε μέτρο συζητιέται για να αφήσουμε το IX, βρίσκει αντίδραση, οι πολιτικοί δεν την αντέχουν αυτή την αντίδραση και γρήγορα λαϊκίζουν. Είναι πολλά τα παραδείγματα όπου προσπαθούμε να αλλάξουμε, να βάλουμε ένα ποδηλατόδρομο και οι αντιδράσεις σε τοπικό χαρακτήρα είναι απίστευτες διότι θα χάσουν την άνεσή τους τα IX, την ώρα που θα μετακινούνται στον ίδιο άξονα, τριπλάσιος και τετραπλάσιος αριθμός με τα ποδήλατα. Υπάρχει απίστευτη αντίδραση στο να αφήσουμε το ΙΧ μας και δυστυχώς και οι πολιτικοί δεν τα κατάφεραν να τολμήσουν και να φέρουν την αλλαγή και αυτό συνέχεια χειροτερεύει. Επίσης, το χαρακτηριστικό που λέμε είναι ότι το ίδιο πρόβλημα είναι οι ίδιοι οι ΙΧήδες που παραπονιούνται. Δηλαδή δεν είναι κάποιος άλλος το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι όσοι παραπονιούνται που έχει πολλά αυτοκίνητα στο δρόμο, είναι τα αυτοκίνητα τους που φέρουν το πρόβλημα.
Στους ισχυρισμούς ότι η συχνότητα των λεωφορείων είναι πολύ αραιή όπως για παράδειγμα η περίπτωση του Παλαιού Φαλήρου όπου περνούν 2 λεωφορειακές γραμμές από την περιοχή με συχνότητα 35 έως 40 λεπτά, η απάντηση είναι ότι αυτό συμβαίνει διότι έχουμε αφήσει από το Παλαιό Φάληρο τον δρόμο να είναι γεμάτος IX. Εάν δίναμε μία ολόκληρη λωρίδα να κινούνται τα λεωφορεία, θα έκαναν διπλάσιες-τριπλάσιες διαδρομές, την ώρα που θα ήταν κολλημένα τα IX. Επαναλαμβάνω συνεχώς ότι και στον Κηφισό και στους άλλους άξονες, η μοναδική λύση είναι να μειώσουμε τον αριθμό των λωρίδων και να δώσουν μια λωρίδα στα λεωφορεία να τρέχουν συνέχεια. Από τους Αμπελόκηπους, από την Πανόρμου μέχρι το Σύνταγμα θέλει 5 λεπτά το λεωφορείο αν του δώσουμε τη λωρίδα του, αλλιώς θέλει 25 λεπτά το IX την ώρα αιχμής και 30 λεπτά το λεωφορείο. Με τη διαφορά όμως ότι το λεωφορείο θα μεταφέρει 5000 μετακινούμενος σε μία λωρίδα μέσα σε 1 ώρα και το IX θα μεταφέρει μετά βίας 800.
Η εικόνα των λεωφορείων δεν είναι καθόλου ελκυστική, δηλαδή είναι ελάχιστα τα λεωφορεία που μεταφέρουν τους μετακινούμενους αξιοπρεπώς. Αν ξεκινήσουμε να δίνουμε προτεραιότητα στα λεωφορεία, η κατάσταση αυτή θα βελτιωθεί. Όταν όμως δεν έχουν κανένα κίνητρο και ταυτόχρονα μικρή ζήτηση, όλοι σκέφτονται ότι δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν πιο πολλά λεωφορεία. Πρέπει κάπου αυτός ο φαύλος κύκλος να σπάσει. Δεν μπορούμε να ζούμε συνέχεια με τη δικαιολογία πως δεν υπάρχουν λεωφορεία. Αν είναι να κάνουμε κάτι, πρέπει όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Όχι να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις στο δρόμο.
Είναι γεγονός ότι εδώ και χρόνια οι λεωφορειολωρίδες πρακτικά έχουν καταργηθεί, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος. Αν είναι κάτι που πρέπει να φωνάξει οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος στην Αθήνα, είναι να δοθούν περισσότερα μέσα και όχι να δοθεί περισσότερος χώρος για τα IX. Ο χώρος για τα IX δεν γεννιέται. Ακόμα κι αν προκύψει λίγος χώρος, αυτός καταλαμβάνεται κατευθείαν από τα IX. Ένα παράδειγμα είναι με το μετρό στη Θεσσαλονίκη, όπου μετά από 6 μήνες θα έχει καταληφθεί πάλι από αυτοκίνητα, όπως έγινε με το μετρό του 2000 και 2004 στην Αθήνα.
Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι υπάρχει ελλιπής επιτήρηση και αστυνόμευση στους δρόμους. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα με δρόμους με τρεις λωρίδες κυκλοφορίας από τις οποίες μόνο μια είναι λειτουργική. Πρέπει να σταθούμε στην ανάγκη να επικεντρωθούμε στην αστυνόμευση και όχι στο να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις για το δρόμο. Θα πρέπει να φροντίσουμε τόσο την παράνομη στάθμευση όσο και τις λεωφορειολωρίδες και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Το Κέντρο της Αθήνας έχει αρκετές γραμμές μέτρο και συγκεκριμένα 3 γραμμές στην πολύ κεντρική περιοχή όπου υπάρχουν 7 σταθμοί μετρό. Δεν δικαιολογούμαστε να χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητό μας μέσα στο κέντρο της Αθήνας αλλά θα πρέπει να το αφήσουμε λίγο πιο έξω και να πάρουμε τα ΜΜΜ. Προφανώς και υπάρχει το αντίστοιχο κόστος ως προς τον χρόνο, όχι μόνο τον προσωπικό αλλά και τον συλλογικό χρόνο, διότι καθυστερούμε αυτούς που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να μετακινηθούν με τα IX τους. Πρέπει να αλλάξουμε τις συνήθειες μας, κάτι το οποίο βλέπουμε να αλλάζει και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πόλεις. Όλη η Ευρώπη αλλάζει κι αυτό γατί έχουν καταλάβει ότι θα πρέπει να περπατάνε, να παίρνουν το ποδήλατο τους και να ασκούνται, ακόμα κι αν αυτό επιφέρει καθυστερήσεις. Τέλος, απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας, για την οποία δυστυχώς είμαστε μακριά. Είναι μάταιο να είναι όλοι μέσα στο αυτοκίνητό τους και να περιμένουν συνεχώς να γεννηθεί ένας δρόμος, να μπορέσουν να πάνε πιο γρήγορα στη δουλειά τους και κατά προτίμηση να παρκάρουν έξω από το σπίτι τους. Τα φαινόμενα αυτά δεν υπάρχει στην Ευρώπη.
Το πρόβλημα είναι πως στην Ευρώπη είναι πολύ μεγάλο το κόστος χρήσης του IX, ειδικά στις μεγάλες πόλεις. Η περιοχή του Συντάγματος είναι μια πολύ κομβική περιοχή με μεγάλη κυκλοφορία. Εκεί βρίσκεται πάντα Δημοτική Αστυνομία και Τροχαία και όταν κάποιος πάει να διπλοπαρκάρει, να κοντοσταθεί ή να επιβραδύνει για οποιοδήποτε λόγο, τον απομακρύνουν. Είναι το μοναδικό σημείο που η κυκλοφορία λειτουργεί, δεν υπάρχει πουθενά αλλού επιτήρηση και Τροχαία.
Πώς ερμηνεύεται η τόσο μεγάλη απουσία της αστυνομίας;
Η επιτήρηση της κυκλοφορίας στην εποχή που ζούμε, πρέπει να γίνεται με κάμερες. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε εκατομμύρια τροχονόμους, θα πρέπει να λειτουργούν πολλές κάμερες για να υπάρχει ένας έλεγχος του τι συμβαίνει. Όποτε πάμε να βάλουμε κάποια κάμερα υπάρχουν ζημιές και αντιδράσεις από όλους (π.χ. δικαστικοί, δικηγόροι, ΙΧήδες, κάτοικοι), οι οποίοι θα προσφύγουν ενάντια στο μέτρο αυτό. Είναι προφανές ότι οι κάμερες θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε μια καλύτερη διαχείριση αυτού του χάους. Όταν δεν θέλουμε τα εργαλεία, να είμαστε έτοιμοι να πάρουμε και όλα τα αρνητικά τους, δηλαδή αυτό το χάος που συνεπάγεται. Στην Ευρώπη δεν υπάρχουν δρόμοι γεμάτοι με τροχονόμους αλλά με κάμερες. Ακόμα κι αν υπάρχουν τροχονόμοι, αυτοί συνήθως ελέγχουν το κράνος και την ταχύτητα και όχι το επόμενο μποτιλιάρισμα στον επόμενο κόμβο.
Παρ’ όλα αυτά, μια διαφορά της Αθήνας σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις ήταν ότι το 2004, η πρωτεύουσα απέκτησε μια πολύ αξιόλογη υποδομή με 150 κάμερες, από τις οποίες σε λειτουργία σήμερα είναι 12 ή 14. Στους ισχυρισμούς ότι δεν φταίνε οι κάμερες αλλά ο τρόπος που διαχειρίζεται η Πολιτεία τις υποδομές, δηλώνεται ξεκάθαρα ότι η Πολιτεία είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Αν κάποιος Υπουργός βάλει κάμερες, θα αλλαχθεί αμέσως μετά από κατακραυγή. Η κοινωνία και η πολιτική είναι το ίδιο πράγμα, όταν όλη η κοινωνία σύσσωμη είναι αντίθετη σε οτιδήποτε ενοχλεί στο IX τους, κανένας δεν μπορεί να τα βάλει με αυτούς. Και γι’ αυτό πηγαίνουμε συνεχώς χειρότερα. Δεν γίνεται να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας ξαφνικά με παρθενογένεση.
Υπάρχει πάρα πολύς δρόμος να διανύσουμε για να φτάσουμε στα πρότυπα που ισχύουν σε κάποιες άλλες μεγαλουπόλεις της Ευρώπης. Πρέπει να συμφωνήσουν όλα τα κόμματα, τόσο η αντιπολίτευση όσο και η συμπολίτευση, διαχρονικά ότι χρειάζεται μια αλλαγή και πρέπει να αλλάξουμε την κουλτούρα μας, γιατί από πάνω ξεκινάνε όλα. Θα πρέπει να θεωρήσουμε τόσο τις λεωφορειολωρίδες όσο και το κράνος κάτι ιερό, για να μη σκοτώνονται οι μοτοσικλετιστές που έχουμε διπλάσιους νεκρούς από μοτοσυκλέτες σε σχέση με ολόκληρη την Ευρώπη. Αλλά απαιτείται κοινή αποδοχή. Είναι γεγονός ότι κανένας δεν τολμάει να τα βάλει απέναντι στη βόλεψη όλων με τα IX τους και μάλιστα πρέπει να τονιστεί ότι τα τελευταία δυο χρόνια υπάρχει μια έξαρση στην αγορά νέων οχημάτων χωρίς την πώληση των παλιών. Οι δρόμοι μας ξεχειλίζουν πλέον από IX, του χρόνου θα παρακαλάμε να είναι σαν φέτος. Aν πρέπει κάτι να κάνουν οι δημοσιογράφοι, οι επιστήμονες, οι πολιτικοί αλλά και οι Πολίτες είναι να ζητήσουν Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ως τη μοναδική λύση. Ακόμα και στις κοντινές μετακινήσεις, όπως στο Παγκράτι ή το Σύνταγμα προτείνεται το ποδήλατο.
Κλείνοντας, τόσο το ποδήλατο όσο και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι κυνηγημένα. Αυτοί που τα χρησιμοποιούν δεν τολμούν να πούνε τίποτα και μάλιστα είναι περίγελος από τους ΙΧήδες. Επισημαίνεται ακόμα ο μεγάλος ρόλος που παίζουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που επικεντρώνονται σε προβλήματα και ψάχνουν να βρουν λύσεις που δεν υπάρχουν (όπως η περίπτωση του Κηφισού), την ώρα που το πραγματικό πρόβλημα είναι να δώσουμε προτεραιότητα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Οι συγκοινωνιολόγοι το λένε επί δεκαετίες αλλά δεν υπάρχουν τολμηροί γύρω μας. Τέλος, συνοψίζεται ότι οι τολμηροί γύρω μας τιμωρούνται.
Συνέντευξη στην εκπομπή Review στον τηλεοπτικό σταθμό Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ τον Οκτώβριο του 2023
Leave A Comment